Początki parafii

Wraz z rozwojem przemysłu Świętochłowice i okoliczne miejscowości rozwijają się, przyciągając liczne rzesze robotników i kadry technicznej z różnych stron – w tym wielu ewangelików. Ewangelicy świętochłowiccy uczęszczają na nabożeństwa do kościoła Elżbiety w Chorzowie. Powstają szkoły ewangelickie w Świętochłowicach i Hajdukach Wielkich (dzisiejszym Chorzowie Batorym).

Pierwsze nabożeństwa w dawnej szkole przy dzisiejszej ul. Wyzwolenia (budynek nie zachował się do dnia dzisiejszego). W latach 1900-1901, na nieruchomości podarowanej przez księcia von Donnersmarck, trwa budowa kościoła według projektu Memmingera dostosowanego do górnośląskich warunków przez Nixdorfa.

9 stycznia 1902 roku zostaje założony chór, za kościołem zostaje wybudowana plebania. 1 maja 1910 roku zostaje poświęcony cmentarz przy ul. Szpitalnej.

Dnia 22 września 1910 roku Konsystorz Śląskiej Prowincji Kościelnej we Wrocławiu wydaje edykt powołujący do życia samodzielną parafię ewangelicką w Świętochłowicach.

Zborem opiekują się: ks. Argo, ks. Otokar Klejzar, ks. Friedrich Schwencker.

1910-1945

W parafii powstają i działają liczne stowarzyszenia i grupy zrzeszające młodzież, kobiety, mężczyzn, robotników i inne. W Świętochłowicach mieści się redakcja górnośląskiego czasopisma kościelnego „Kirche und Heimat”. W roku 1912 rozbudowano plebanię powiększając ją min o małą i dużą salę parafialną.

Po I wojnie światowej Świętochłowice i Hajduki Wielkie znalazły się w granicach Polski. Wielu parafian ze Świętochłowic, wojskowych i cywilów znajduje się wśród ofiar dwóch wojen światowych.

W roku 1945, wraz z tysiącami innych Górnoślązaków, ewangelicy świętochłowiccy doznają represji. Na cmentarzu ewangelickim w Świętochłowicach znajduje się zbiorowa mogiła ofiar obozu w Świętochłowicach Zgodzie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej, parafianie pełnią stałe dyżury, aby nie dopuścić do odebrania parafii świątyni i plebanii.

W parafii pracują: ks. Friedrich Schwencker, ks. Werner Koderisch oraz ks. Leopold Raabe.

1945-1980

W połowie 1945 roku do Świętochłowic wraca ks. Leopold Raabe. Działalność parafii zostaje wydatnie ograniczona, głównie w zakresie edukacji i działalności społecznej. Świętochłowicka fara staje się mieszkaniem dla wielu osób. W parafii działa chór, który jest inicjatorem wielu działań parafialnych, między innymi balów karnawałowych, przedstawień teatralnych oraz diecezjalnych spotkań młodzieży.

Po przejęciu przez ks. Leopolda Raabe opieki duszpasterskiej nad parafia w Wirku zacieśniają się więzi pomiędzy obiema parafiami.

W roku 1978 pracę duszpasterską w parafii rozpoczyna ks. Tadeusz Szurman.

Współczesność

W latach 80. minionego wieku, parafia w Świętochłowicach staje się ważnym miejscem dystrybucji zagranicznej pomocy humanitarnej dla mieszkańców Górnego Śląska: żywności, ubrań, środków higieny i leków. Na terenie parafii działa liczna i aktywna grupa młodzieżowa i młodzieżowy zespół muzyczny.

Parafia nawiązuje kontakty partnerskie z parafiami za granicą: od roku 1981 z parafią ewangelicką w Południowo-Wschodnim Darmstadt (Niemcy), od 1987 roku z parafią ewangelicką w Burgum (Holandia), zaś od roku 1991 z Ewangelicką Parafią Miejską w Wittenberdze-Friedrichstadt (Niemcy).

W kościele odbywają się liczne spotkania i nabożeństwa ekumeniczne o zasięgu lokalnym oraz diecezjalnym (m.in. Centralne nabożeństwa ekumeniczne w ramach Tygodni Modlitw o Jedność Chrześcijan). Nabożeństwa ze Świętochłowic są transmitowane przez telewizję publiczną oraz Radio Katowice. W parafii działa Chór, Koło Pań, Grupa Młodzieżowa, odbywają się szkółki niedzielne, lekcje nauczania kościelnego oraz nauka konfirmacyjna. W budynku kościoła oraz na plebanii prowadzone są liczne prace remontowe.

Poza ks. Tadeuszem Szurmanem w parafii pracują: ks. Alfred Staniek, ks. Alfred Bieta, ks. Marcin Brzóska.